Ο Φλικ, η Μπαρσελόνα και το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ποιος να μας το έλεγε. Η Μπαρσελόνα φαβορί του Τσάμπιονς Λιγκ. Πάμε όμως να τα πάρουμε από την αρχή. Οπλιστείτε με υπομονή καθώς το άρθρο θα είναι (σχεδόν) ατελείωτο. 

Τα μέσα του 2024 η Μπαρσελόνα ήταν στους πολλούς μείον πόντους από την σχεδόν πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης και ο Τσάβι δεν ενέπνεε πλέον κανέναν (ούτε τον ίδιο του τον εαυτό φαντάζομαι δεν ενέπνεε) ότι μπορεί να επαναφέρει την Μπάρσα στην πορεία των τίτλων. Η ομάδα μας πάλευε με την Ζιρόνα και την Ατλέτικο Μαδρίτης να κατακτήσει την δεύτερη θέση για να βρίσκεται στο επόμενο Σούπερ Καπ. Εν τέλει τα κατάφερε. Επανέρχομαι όμως, ο Λαπόρτα και η διοίκηση του έψαχναν έναν τρόπο να ηλεκτρίσουν την ατμόσφαιρα και τους παίκτες της Μπαρσελόνα για να γίνει κάτι, τι έκαναν; "Ανάγκασαν" τον Τσάβι στην παραίτηση του. 

Ο Τσάβι με την ευθιξία που τον διακατέχει είχε καταλάβει πλέον ότι, ίσως, να είναι αυτός το πρόβλημα και δεν ήθελε να "καταστρέψει" την ομάδα που αγαπάει κι επέλεξε τον σωστό δρόμο, αυτόν της παραίτησης. Δεν είναι εύκολο όμως, δεν ήταν επίσης για κανέναν τους, πολλοί παίκτες είχαν δεθεί μαζί του (βλέπε Γκάβι, Φερμίν, Γιαμάλ και Κουμπαρσί) όμως έπρεπε να γίνει κι έγινε, μετά τον αγώνα στην Ανδαλουσία με την Σεβίλλη ο Καταλανός προπονητής αποχαιρέτησε τους παίκτες του κι έφυγε. Το μετά το ξέρετε, η έλευση του Φλικ ήταν ειλλημένη απόφαση. Ο Γερμανός θα ήταν πλέον ο νέος κόουτς της ομάδας μας.

Από τους πρώτους φιλικούς αγώνες ο Φλικ μας έδειξε ότι έχει αλλάξει, σχεδόν, τα πάντα στο αγωνιστικό προφίλ της ομάδος μας. Άμεσο ποδόσφαιρο, ψηλά η άμυνα, ανελέητο πρέσινγκ ή όπως το λένε οι Γερμανοί Gegenpressing (άμεση ανάκτηση της μπάλας εκεί που χάνεται κι αν όχι τότε ένα γρήγορο φάουλ για να μη δεχθούν την κόντρα). Αυτό όμως που δεν είχε δείξει στα φιλικά ήταν το κρυφό όπλο που έμελλε να γίνει το σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας, όλοι ξέρουμε ποιο λέω, το offside trap ή ελληνιστή τεχνητό οφσάιντ. 

Κουμπαρσί και Ινίγκο Μαρτίνες είναι οι ενορχηστροτές αυτής της νέας έκδοσης της αμυντικής λειτουργίας της Μπαρσελόνα και μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα στόπερ. Βεβαίως και σε αυτό παίζει ρόλο η ταχύτητα των αμυντικών, καθώς αν δεν έχει γρήγορους αμυντικούς τότε η ομάδα κινδυνεύει άμεσα να δεχθεί πάσα στην πλάτη που δε θα είναι οφσάιντ και να μη προλάβουν να τρέξουν να κόψουν τους επιτιθέμενους. Η ταχύτητα της Μπαρσελόνα βρίσκεται στα μπακ της και στο ένα στόπερ της (Μπαλντέ, Κουντέ και Κουμπαρσί). Με αυτό το νέο τρόπο άμυνας η Μπαρσελόνα συνδυάζει όλα τα παραπάνω που είπαμε (πριν την φωτογραφία των Ινίγκο και Κουμπαρσί). Πάμε τώρα και στο επόμενο θέμα, ποιο είναι αυτό; Οι τερματοφύλακες της φετινής σεζόν.

Η χρονιά ξεκίνησε με τον Τερ Στέγκεν, με τον βασικό μας τερματοφύλακα εδώ και μια δεκαετία. Δυστυχώς ο Γερμανός έπαθε έναν σοβαρό τραυματισμό (υπέστη πλήρη ρήξη του τένοντα της επιγονατίδας) κι έτσι η Μπαρσελόνα έμεινε με τον Πένια και τον Αστραλάγκα. Η διοίκηση της ομάδος μας μαζί με τον Χανς Φλικ πήραν την απόφαση να κινηθούν για την απόκτηση τερματοφύλακα ως ελεύθερο. Η επιλογή ήταν, ευτυχώς, ο Βόιτσιεκ Σέζνι. Ο Πένια ήταν ο βασικός τερματοφύλακας μέχρι να "μάθει" την ομάδα ο Πολωνός τερματοφύλακας. Ο Ισπανός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και βοήθησε σε πολλούς αγώνες την Μπαρσελόνα να πάρει βαθμούς και σημαντικές νίκες, όμως δυστυχώς έκανε και κάποια λάθη τα οποία παραλίγο να κοστίσουν. Έτσι μετά από την αλλαγή του έτους ο Φλικ πήρε την απόφαση να χρήσει τον Σέζνι τον βασικό τερματοφύλακα. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα καθώς μέχρι τώρα είναι ο φύλακας άγγελος της ομάδος μας.

Συνεχίζω με το επόμενο και προτελευταίο θέμα του άρθρου μου (ναι ξέρω κουραστικό είναι όμως αναλύω την σεζόν). Το θέμα που θα θίξω είναι τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα, σε αυτό θα είμαι σύντομος καθώς είναι ηλίου φαεινότερο γιατί συμβαίνει. Θα το πάρω από την αρχή.

Η φετινή νέα έκδοση της Μπαρσελόνα στηρίζεται σε ποδοσφαιριστές με μικρό μέσο όρο ηλικίας, πολλοί 17χρονοι, 18χρονοι και διαφόρων ηλικιών κυρίως κάτω των 25. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όταν πιάσουν απόδοση να διαλύσουν τον κάθε αντίπαλο, όταν όμως δε τους βγει ένα παιχνίδι δεν έχουν (ακόμη) την υπομονή να το πάνε το παιχνίδι στο όριο για να καταφέρουν να πάρουν την νίκη και τους πιάνει απογοήτευση. Είναι απολύτως φυσιολογικό κάτι τέτοιο καθώς είναι ακόμη, αγωνιστικά ΚΑΙ ηλικιακά, παιδιά. Αυτό όμως σιγά σιγά θα αρχίσει να αλλάζει και θα βλέπουμε ακόμη καλύτερο ποδόσφαιρο και κυρίως με περισσότερη σκοπιμότητα (όταν δε μπορείς να κερδίσεις ένα παιχνίδι τότε ας μη το χάσεις). Εξ ου κι ο λόγος που "έλουσαν" την διαφορά που είχανε χτίσει από τους διώκτες της στο πρωτάθλημα, αλλά τώρα αποκαταστάθηκε η αδικία και η ομάδα μας ΔΙΚΑΙΑ βρίσκεται στην πρώτη θέση.  

Τελευταίο θέμα για να κλείσω θα είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, ο διακαής μας πόθος. Τα 10 χρόνια μακριά από την κατάκτηση του τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά είναι ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ για την Μπαρσελόνα. Φέτος όλα δείχνουν ότι θα έχουμε "εύκολη" πορεία μέχρι τους "4" εάν είμαστε σοβαροί, δεν υποτιμώ σε καμία των περιπτώσεων την Ντόρτμουντ καθώς είναι μια πολύ καλή ομάδα μας, ιδίως μετά την αλλαγή του προπονητή έχει βελτιωθεί αγωνιστικά. 

Σε περίπτωση πρόκρισης η ομάδα μας θα πέσει πάνω σε Μπάγερν (που την διαλύσαμε φέτος με 4-1 στο Μοντζουίκ) ή την καλοκουρδισμένη μηχανή του Ιντζάγκι, την Ίντερ. Τότε η ομάδα μας θα δείξει αν αξίζει να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ καθώς θα παίξει το πιο δύσκολο της ματς στην πορεία της για την "Γη της επαγγελίας". 

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για όσους φτάσατε μέχρις εδώ, εύχομαι να πάνε όλα καλά και στο τέλος να είμαστε εμείς οι νικητές και να κατακτήσουμε το τρεμπλ. Visca el Barça i visca Catalunya.